24 Ocak 2015 Cumartesi

Evimde misafir odası yok!!

Bugün biraz duygusalım, İzmir'de havanın yağmurlu ve oldukça can sıkıcı olmasının da payı var tabii.. Orada burada dolaşırken güzel bir yazı okudum ve öyle bir şey oldu ki, kendimi, annemi bir yazıda bu denli gördüğüm bir an daha olmamıştı. Böğüre böğüre ağladım, rahatladım, açıldım..
Farkındalığım arttı bir anda, sizlerle de paylaşmak istedim.



Evimde misafir odası yok. Evin her yerinde eşim, oğlum ve ben yaşıyoruz. Misafir için ayırdığım yemek takımlarım, çatal kaşık takımlarım da yok. En iyileriyle kendimiz yiyoruz.Misafir gelirse onlara da çıkarıyoruz bizimkilerin aynısından.Biri evime geldiğinde evim dağınıksa panik de olmuyorum ben. Evimi değil beni görmeye geliyor benim sevdiklerim, sevenlerim... Bu yüzden ev dağıldı diye kızmam oğluma beraber dağıtıyor beraber topluyoruz. Şimdiye kadar çıkmayan tek bir leke olmadı yaptığımız faaliyetlerde. Hiç bir ev işi "anneee" diye seslenen oğlumdan daha önemli olmadı benim için. Hiç bir zaman kızmadım büyükler sohbet ederken araya girip fikrini söyledi diye. Dinlemeyen büyükleri ikaz ettim aksine "oğlum size bir şey söylüyor" diye. Evimde mutluluktan daha fazla önemsediğim hiç bir şey yok benim. Bu yüzden beni mutsuz etmeye çalışan insanların ne söyledikleriyle de ilgilenmiyorum. Hayatıma kattığım insanları da böyle insanlardan seçmeye çalışıyorum.Ailemin huzuru, 3 numaralı komşumun evimle ya da oğlumla ilgili ne düşündüğünden çok daha önemli. Bu kadar üzüp kasmayın kendinizi insanlar için. Şu ne der bu ne der diye düşünmeyin, ev kirlenir, üzeri kirlenir diye engellemeyin çocuklarınızı ne olur.
GERİ GETİREMEYECEĞİNİZ TEK ŞEY ONLARIN BU YAŞLARI OLACAK.

6 yorum:

  1. Biz de böyleyiz. Açıkçası biz evde çok fazla misafir ağırlamıyoruz. Çünkü akşama kadar çalıştıktan sonra evin keyfini ailecek sürmek istiyoruz. Değerli vaktimizi misafire hizmet ederek harcamak istemiyoruz. Bu nedenle çok yakın arkadaşlarımız ve ailemiz dışında pek kimseyi kabul etmiyoruz. Onlar da zaten neyin nerde olduğunu bildiklerinden ekstra bir muamele beklemiyorlar. Evime yeni bir eşya da alsam tabak da alsam kendim için, kendi keyfim için alıyorum. Üç kişi için çok büyük ama her yerini kullandığım için beni çok mutlu eden bir evim var. Bu nedenle yazıyı çok sevdim. Fark ettim ki benim misafirlik hiç bir şeyim yok:) Çocuk konusuna gelince, daha 8 aylık bir kızım var ve evet o konuştuğunda dünya umurumda olmayacak. Eski büyükler gibi lafı ağzına tıkayıp onun söyleyeceği şeyden vazgeçmesine asla izin vermicem. Sevgiler:)

    YanıtlaSil
  2. Ne güzel yazmışsınız, ne bilinçli bir anne, bir eş, bir bayan okudum, harika. tüm bunları bende uygulamayı kalpten diliyorum. Güzel yorumunuz için teşekkürler, benden de kocaman sevgiler :)

    YanıtlaSil
  3. Gerçekten bu yaşları asla geri gelmeyecek. bazen unutuyoruz ama bu yazıyı bir yere kaydedip ara sıra okumam lazım:)) Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle öyle Nilgün ablacım, kaybolup gidiyoruz hayat koşuşturmasında, arada bir hepimiz okumalıyız.. Benden de sevgiler :)

      Sil
  4. Kesinlikle katılıyorum Benimde misafir için ayırdıgım köşede duran hiçbirşeyim yoktur..Aldıgım herşeyi önce kendim kullanırım Eşime ve kendime hizmet etmekten çok mesut olurum:)))Hee misafiride çok severim ama gerçekten yorucu heleki çalışıyorsun ve araya sıkıştırıp çagırıryorsan hazırlık vs. büyük sıkıntı gibi,Ama herşey bizim için değil mi:))Değeri fiyatı önemli değil Önce ben kullanmalıyım dimi ama

    YanıtlaSil
  5. Geçen gün markete giderken eşimle kızımın arkasından baktım.Koca adamın yanında bacak kadar boyuyla hoplaya zıplaya giderken ne kadar mutlu görünüyordu.Oysaki bir an önce gidip geleyim diye düşünüp eşim onu yanına almak istememişti.Bu yaşlar o kadar hızlı geçiyor ki.Hızlı hayatımızın içinde çocukları unutuyoruz galiba.

    YanıtlaSil