9 Nisan 2014 Çarşamba

Günlerden "Bunalım"...

Yazmadan geçemeyeceğim bir konu var. Günlerdir haberleri seyrederken içim kalkıyor. Zaten seçimlerdi, sonuçlardı, ülke sıkıntılarıydı derken kafalarımız bi dünya olmuştu. Fakat şu son günlerde o kadar çok çocuk ölümü haberi var ki, her birinde ayrı bir ağlama krizine giriyorum. Komşunun havuzunda boğulurken kim bilir canını nasıl  teslim etti Minik Pamir. Peki ya Antalya'da annesi tarafından dövülerek öldürülen 5 yaşındaki Mehmet'in hayatına ne demeli. Halasının çektiği kamera görüntülerini verdiler haberde, annesinin onu nasıl dövdüğünü anlatıyor, Allahım yürek dayanmaz. Kars'ta 9 yaşındaki kara kaş, kara göz, dünya güzeli Mert'e tecavüz edip çöplüğe atan kişiye insan denir mi? Cezaların yaptırımlarının ağırlaştırılması gerekmiyor mu hala?Nereye gidiyor bu dünya? İnsanlar neden bu kadar acımasız, vahşi. İnançlarımıza ne oldu? Küçücük çocuklara acımayan bedenler, büyüklere, yaşlılara, hayvanlara, bitkilere şefkat duyarlar mı sizce? Kelimeler takılıyor boğazıma. Hiçbir çocuk ölümü hak etmiyor, hele de vahşice bir ölümü. Hiçbir çocuk  savaşı hak etmiyor. Güç ve ego uğruna ülke patronlarının hırsı sonucu açılan ateşler çocukları vurmamalı. Ve hiçbir anneye (çocuğunu vahşice katledenler dışında) yüce Allahım evlat acısı göstermesin. Hayalini bile kurmaya aklım yetmiyor.

Ne olur daha güzel olsun yarınlar. Daha insancıl, daha adil, daha özgür, daha masum, daha barış dolu günlere..

Bugünüme, yaşadığıma, sağlıklı olduğuma, çocuğum olduğuna, hayatımda beni seven ve benimde sevdiğim insanlar olduğuna, bunları yaşatan allahıma ve bugün çabucak açıp yüzümü güldüren çiçeğime şükürler olsun.
 



2 yorum:

  1. ne güzel yazmışsın aynı duygularla cansel'cim inşallah her şey ve yarınlar daha güzel olur...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Umarım Gülcan'cım, böyle duyguları paylaşmamız ne güzel..

      Sil